Przejdź do głównej zawartości

Demony przeszłości Córki Króla Moczarów


W dzisiejszych czasach, w których panuje niesamowicie szybkie tempo życia, wielu ludzi pragnie jednego – uciec od codziennego zgiełku oraz zaszycia się chociaż na chwilę jak najdalej od cywilizacji na łonie natury. Co się jednak stanie, jeżeli nie zna się innego życia niż odosobnienie wśród przyrody?


Takie wychowanie zapewnił swojej córce Helenie jej własny ojciec. Polowanie, tropienie, łownie ryb i oprawianie skór, tak wyglądała codzienność małej dziewczynki, dla której ojciec był nieodzownym autorytetem. Uczył ją wszystkiego, co sam potrafił, a ona bardzo dobrze potrafiła tę wiedzę, niezmiernie przydatną w dziczy, przyswoić.

Wszystko zmieniło się, gdy wraz z matką kobieta opuściła moczary. Wyobrażenia Helenki co do zewnętrznego świata zderzyły się z rzeczywistością. Okazało się, że stała się sensacją. Córka porwanej dziewczyny i Króla Moczarów, mordercy, zbiega i porywacza. Policja, psychiatrzy oraz dziennikarze stali się jej nowym otoczeniem. Okazało się, że adaptacja do jakże odmiennych od niej ludzi, jest bardzo trudna, w końcu przez lata jedyne interakcje w jakie wchodziła, to rozmowy z rodzicami, a wszystkie umiejętności, które posiadła są bezużyteczne, wręcz piętnowane w rozwiniętej technologicznie cywilizacji.

Dlatego też po ukończeniu pełnoletności kobieta zmienia swoje nazwisko i stara się przekreślić dawne życie. Staje się matką dwóch córek i żoną dla Stephana, w końcu każdy ma prawo ułożyć sobie życie na nowo. Gdy po latach Helena dowiaduje się, że jej ojciec Król Moczarów uciekł z więzienia, zabijając przy tym dwóch konwojentów, zaczyna zdawać sobie sprawę, że może stracić wszystko na co tak ciężko pracowała. W tym momencie zaczyna się walka. Walka o rodzinę, ich bezpieczeństwo i swoje nowe życie. W końcu tylko ona jest w stanie zapolować i schwytać ojca, który w tej chwili jest zagrożeniem, ale już nie tylko dla niej.

Karen Dionne stworzyła niesamowicie wciągający thriller psychologiczny. Wspomnienia Heleny z dzieciństwa przeplatające się z teraźniejszością, a także fragmenty baśni Hansa Christiana Andersena wprowadzają oryginalny, niepowtarzalny klimat. Czytając tę powieść, wyobraźnia sama pracuje i tworzy cudowne obrazy zarówno dzięki charakterystycznej dla Górnego Półwyspu Michigan przyrody oraz opisowi życia na moczarach, na których dziecko się wychowywało. Kolejnym smaczkiem są wprowadzone przez autorkę Indiańskie akcenty.

Córka Króla Moczarów to książka zdecydowanie warta uwagi. Akcja trzymająca w napięciu, nietuzinkowe sylwetki głównych bohaterów oraz nie do końca zrozumiałe dla ludzi z zewnątrz relacje córki z ojcem – oprawcą jej matki oraz niej samej, a mimo wszystko odczuwającą wobec niego sentyment, sprawiają, że chcemy chłonąć historię Heleny i poznać jej dalsze losy.

Adrianna Sałecka
Ada.sal@o2.pl
Zdjęcie: Joanna Trąbka

Źródła: Karen Dionne, Córka Króla Moczarów, Media Rodzina, 2017.

Popularne posty z tego bloga

Jakże łatwo wpaść w hedonistyczny młyn

Dzisiejszy świat pędzi z dnia na dzień coraz bardziej, a my nie potrafimy zatrzymać tego procesu. Gonimy za realizacją coraz wyżej stawianych poprzeczek, chcąc spełnić swoje wymagania lub te, które zostały narzucone nam przez najbliższe otoczenie. Pniemy się po drabinie osiągnięć, która przecież nie ma końca. Czasem warto zadać sobie pytanie, ile to wszystko jest tak naprawdę warte? Praca zajmuje nam mnóstwo czasu. W końcu jest źródłem dochodu, ale także drogą do realizacji marzeń czy pogłębiania relacji międzyludzkich. Czy istnieje złoty środek, który pozwoli nam się w niej realizować, a jednocześnie nie zaniedbywać innych ważnych aspektów naszego życia? Znaczenie wykształcenia i pracy w życiu młodych dorosłych Zainteresowana tematem znaczenia pracy w życiu młodych mieszkańców naszego kraju przeprowadziłam ankietę dla ludzi w przedziale wiekowym 18–35 lat. Wzięło w niej udział 80 osób, z czego najchętniej wypełniali ją 20– oraz 21–latkowie (42,5%). Jeśli chodzi o wy

Obejrzyjmy Aspergera

W wielu znanych produkcjach filmowych i telewizyjnych występuje charakterystyczny bohater – niechętny kontaktom towarzyskim, zachowujący się rutynowo, ale i mający genialny umysł. Aby stworzyć intrygującego bohatera, reżyserzy wybierają cechy przypisane chorobie, która zwie się zespołem Aspergera. Zespół Aspergera nazywany jest najłagodniejszą odmianą autyzmu. To zaburzenie rozwoju o podłożu neurologicznym, którego przyczyny jeszcze nie są w pełni znane, jednak może być ich wiele. Osoby cierpiące na tę chorobę znajdują się w normie intelektualnej, choć zazwyczaj są też dodatkowo utalentowane. Zespół Aspergera mają częściej mężczyźni niż kobiety, i zobaczymy również tę zależność w wymienionych niżej produkcjach. Wielu bohaterów w filmach czy serialach ma jedynie cechy podobne do Aspergera, choć zdarzają się również zdiagnozowani aspergerowcy. Pomaga to w kreacji postaci, która swoją osobą zainteresuje publiczność. W artykule przytoczę jedynie cechy bohaterów, które wiążą się z

„Pan mąż” i „szanowny artysta” w jednej osobie

Marek Grechuta nie od dziś jest dla mnie synonimem fenomenalnej dykcji. Zachęcam do podważenia mojej tezy – zapewniam, że wybitny krakowski artysta nadal pozostanie niedoścignionym mistrzem w swym fachu. Gdy daję ponieść się jego twórczości, w uszach dzwoni mi każda głoska, a on nad wyraz precyzyjnie nadaje kolor przyrodzie i miłości, oplata je czule ramionami, powierzając poświęcone im teksty opiece ciepłej barwy głosu.  Uznawany za najważniejszego przedstawiciela polskiej poezji śpiewanej, Marek Grechuta odszedł 9 października 2006 roku. W pamięci słuchaczy pozostał między innymi jako członek formacji Anawa czy Grupy WIEM. Stworzył nieśmiertelne utwory takie jak Dni, których nie znamy , Korowód (mający już stałe miejsce w Topie Wszech Czasów radia Trójka), czy Ocalić od zapomnienia z tekstem Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Jest jeszcze co najmniej jeden wyjątkowy utwór, przy którym warto się zatrzymać. Chodzi mianowicie o I Ty, tylko Ty będziesz moją panią – czy kiedykolwiek