Międzywydziałowe Stowarzyszenie Dziennikarzy "Mosty", UŚ

Życie każdej osoby zakończy się tak samo, jednak nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, co się dzieje z ludzkim ciałem po śmierci. Plamy opadowe i stężenie pośmiertne to tylko niektóre z następstw zaniku funkcji życiowych. Jeszcze 40 lat temu antropologia oraz medycyna sądowa nie były tak rozwiniętymi dziedzinami naukowymi jak teraz. Dopiero założona w 1981 roku t rupia farma pozwoliła na przeprowadzanie dogłębnych badań dotyczących procesu rozkładu ludzkich zwłok w różnych warunkach. Jest on cechą naturalną i dotyczy każdej istoty żywej, jednak istnieją przypadki osób, które zachowały swoje ciało po śmierci na długie lata. Co się dzieje z ludzkim ciałem po śmierci? Mimo że rozkład jest zjawiskiem normalnym, sama myśl o nim może przyprawić o dreszcze. Gdy ciało umiera, jego temperatura spada, w związku z czym pojawiają się plamy opadowe spowodowane zatrzymaniem krążenia. Następuje wysychanie, najszybciej wodę traci rogówka oka. Ciało sztywnieje, a palce u rąk i nóg mogą wyda

Na co dzień są zwykłymi ratownikami, na których większość z nas nie zwraca uwagi na basenie czy nad morzem. Jednakże co dwa lata ściągają koszulki z napisem „ratownik” i stają do walki o mistrzostwo świata. To nie zwykli pływacy, to ratownicy sportowo wodni oraz ich prywatna dyscyplina, o której słyszeli tylko nieliczni. Czas to zmienić. Czas na nową erę sportu. Erę, w której wychodzimy poza kanon wszechobecnie nam znanych dyscyplin sportowych, a z czystej ciekawości zaczynamy poszukiwać czegoś nowego, czegoś, co nas zainteresuje. Czas pokazać światu coś innego- ratownictwo sportowo wodne, w którym umiejętnościami wykazuje się młodzież, która swoje początki miała w ochotniczym ratownictwie. To ich sposób na zostanie mistrzem świata, równocześnie ratując życia. Krótka historia Ratownictwo sportowo wodne swoje początki ma już w XVIII wieku w Amsterdamie, gdzie powstały pierwsze federacje tej dyscypliny. Jednakże największy wpływ na dzisiejszy kształt tych zawodów miały te po

Zastanów się, jakie uczucie towarzyszy ci, kiedy mówisz o swoim rodzinnym mieście. Czy czujesz dumę ze swojej lokalności, a może wręcz przeciwnie – unikasz jakichkolwiek pytań o swoje pochodzenie? Czy czasem gdybasz sobie, że twoje życie mogłoby wyglądać całkiem inaczej, jakbyś wychował się w innym miejscu? Może zbyt mała miejscowość ograniczyła twoje horyzonty, przez co nigdy nie mogłeś uczestniczyć w aktywnościach, które były w kręgu twoich zainteresowań? Czy pochodzenie z małej miejscowości sprzyja niższemu poczuciu pewności siebie? Czy istnieje jakikolwiek związek między jednym a drugim?     Szukając wyjaśnienia, nie byłam w stanie samodzielnie znaleźć odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Dlatego zdecydowałam się rozejrzeć w temacie i poszukać, czy zależność ta ma rację bytu. Skupiłam się na subiektywnych odczuciach grupy badanych na temat ich własnych powiązań z miejscowością. Czy w dzisiejszych czasach mamy tendencję do zaniżania swojej wartości tylko ze względu na

„Azjo-zjeby”, „mango-zjeby” – tak laik często określa miłośników japońskiej popkultury, głównie komiksów. Mimo to zdobyły one ogromną rzeszę fanów w całej Europie, a więc również w Polsce. Osoby, które nigdy nie miały do czynienia z anime ani mangą, mogą je kojarzyć z pornografią. Jak jest naprawdę? Manga współcześnie oznacza japoński komiks, a anime jego adaptację w formie kilkunastu odcinków, filmu lub OVA, czyli miniserialu. Mangę drukuje się zazwyczaj na czarno-białym papierze i czyta się, ku zdziwieniu nowicjuszy, od prawej do lewej strony. Publikowana jest regularnie w magazynach, a jeśli autor zyska uznanie i komiks będzie pojawiał się przez dłuższy czas, zostanie wydany w formie tomików zwanych tankōbon (jap. „niezależnie pojawiająca się książka”). Zarówno mangę, jak i anime cechuje charakterystyczna kreska, postacie niekiedy rysowane są bardzo prosto i schematycznie, mają często ogromne oczy i długie włosy. Jednak trzeba przyznać, że nie można im odmówić urody. Co t

Ochrona środowiska i moda mają sporo wspólnego. Dotychczas zestawiane, kojarzone były raczej negatywnie. W drugiej dekadzie XXI wieku w świecie mody obserwujemy szeroko pojmowany ruch na rzecz ochrony (nie tylko ogólnie rzecz biorąc) środowiska, ale i zwierząt. Wszystko to za sprawą rezygnacji marek modowych z użytkowania do produkcji luksusowych produktów – futer i skór pochodzenia zwierzęcego. Nareszcie. Jak podaje Fur Free Retailer – wiodący na świecie program łączenia wolnych od futra firm z konsumentami poszukującymi towarów etycznych – w siedemnastu krajach Unii Europejskiej prawie 75% jej mieszkanców uważa, że wykorzystywanie naturalnych futer i skór zwierząt jest nieakceptowane. Dlaczego więc około 95% futer pochodzi ze specjalnie stworzonych farm, gdzie zwierzęta są hodowane na rzeź? Świat nie interesuje się problemami dotyczącymi ochrony środowiska. Za propagowanie idei wolnościowej zwierząt zabrały się małe społeczności, a także departament jednego z największych