Czasami warto odpuścić

Z pewnością większość z nas usłyszała choć raz w życiu zdanie: „Odpuść, nie warto”.
I choć w środku korci nas, by kontynuować rozmowę czy kłótnię, instynktownie wiemy, że ustąpienie komuś jest najlepszym wyjściem. Pozostaje jednak pytanie, kiedy warto odpuścić, a kiedy walczyć dalej?

W dzisiejszych czasach odpuszczenie błędnie mylone jest z poddawaniem się i tchórzostwem. Nie jest ono jednak przyznaniem się do winy czy pokazaniem swojej słabości, wręcz przeciwnie. Gdy pozwolimy sobie na kapitulację w sytuacjach, które mogą nas przerosnąć, lub w niesprzyjających nam okolicznościach, uświadamiamy sobie naszą wartość i siłę oraz, że nie boimy się poniesienia porażki. 

„Walka uniknięta, to walka zwyciężona” – Bruce Lee

Zdarzają się w naszym życiu sytuacje, gdy prowadzimy z kimś rozmowę, dochodzi do wymiany argumentów i kiedy chcemy przejść do meritum, nasz rozmówca wciąż upiera się przy swoim zdaniu i przeciąga rozmowę, gdy tak naprawdę wszystko już zostało powiedziane. W takiej chwili, zamiast wdać się ponownie w żarliwą dyskusję, warto odpuścić atak i pozwolić opozycji tryumfować. Taka słowna walka jest bezsensowna, gdyż nie prowadzi do żadnego konkretnego celu, a ponadto może spowodować większy rozłam między rozmówcami.

„Słabi nigdy nie potrafią przebaczać. Przebaczenie jest cnotą silnych” 

Słowa, które wypowiedział kiedyś Mahatma Gandhi mają równie wielką moc i dzisiaj. Odpuszczenie jest przecież formą przebaczenia. Gdy jesteśmy przez kogoś atakowani – czy to twarzą w twarz, czy w Internecie poprzez raniące komentarze lub zdjęcia – nie możemy kontratakować. Mądrzejszym i skuteczniejszym rozwiązaniem jest ugryzienie się w język i brak reakcji. Trzeba wtedy wybaczyć naszym wrogom to, jak nas potraktowali i pokornie ruszyć dalej. Trudno w to uwierzyć, ale dzięki temu hartujemy naszego ducha a jednocześnie czujemy się lżej.

Takie zachowania możemy zaobserwować wśród dzisiejszej młodzieży. Tempo rozwoju zainteresowania social mediami sprawiło, iż młode pokolenie nabrało większej pewności siebie, niestety tylko w świecie wirtualnym. Przekleństwa, ordynarne słowa, raniące komentarze – to tylko niewielkie przykłady braku ogłady na łamach Internetu. Co bardziej szokujące, większość z nich robi to z pełnym przekonaniem, że przecież mówiąc prawdę nie robi nikomu krzywdy. Szkoda tylko, że nie mają odwagi zrobić tego w rzeczywistym świecie. Ukrywają się za komunikatorami, często fałszywymi profilami, i bawią się kosztem innych.

Negatywne emocje i ich skutki

Emocjami, które najczęściej oddziałują na nasze zachowanie, są zazdrość, zawiść, złość, trzymanie urazy. To właśnie one sprawiają, że puszczają nam nerwy i niestety, nie zwracamy wtedy uwagi na to, że kogoś w afekcie krzywdzimy. Gdy uczucia przejmują nad nami kontrolę, należy wziąć głęboki oddech, oczyścić głowę z negatywnych myśli i odpuścić.  

Nieraz zdarzyło mi się zostać skrytykowaną, obrzuconą epitetami w mediach społecznościowych. Wchodzenie na Facebooka po to, by zobaczyć, jak ktoś podważa moje zdanie nie przebierając w słowach czy złośliwie dogryza, stało się codziennością. Co więcej, nigdy nie usłyszałam tych słów powiedzianych mi twarzą w twarz. Nie pamiętam jednak, bym kiedykolwiek brutalnie zareagowała. Oczywiście, na początku broniłam się, prostowałam informacje, lecz z czasem przestałam reagować na wszelkie zadane mi ciosy, a przede wszystkim, nie przejmowałam się nimi. Całkowicie odpuściłam. Stałam się spokojna i wolna od wszelkich trosk.

Dzisiaj nie zwracam uwagi na to, co ktoś sobie o mnie pisze czy myśli, skoro nie potrafi powiedzieć mi tego wprost. Przebaczyłam każdemu i dlatego mogę spać spokojnie. Spróbujcie tego chociaż raz, a sami przekonacie się, że to prawda.

Katarzyna Michalska

e-mail: katherine1497@gmail.com

Zdjęcie: Karolina Kopacz