Przejdź do głównej zawartości

IV Ogólnopolskie Paramistrzostwa Pierwszej Pomocy


Gdy w grę wchodzi ludzkie życie, niepełnosprawność nie stoi na przeszkodzie. W Centrum Kongresów i Rekreacji Orle Gniazdo w Szczyrku w dniach od 26 do 27 stycznia odbyły się już po raz czwarty Ogólnopolskie Paramistrzostwa Pierwszej Pomocy. Organizatorem wydarzenia był Śląski Oddział Okręgowy PCK w Katowicach.


Klub Niepełnosprawnego Honorowego Dawcy Krwi PCK „Dar Życia” co roku organizuje warsztaty dla osób niepełnosprawnych „MY TEŻ MOŻEMY RATOWAĆ ŻYCIE”. Pierwsze tego typu treningi odbyły się w grudniu 2011 roku. Przedsięwzięcie ma na celu przeszkolenie osób niepełnosprawnych z zakresu pierwszej pomocy oraz zasad postępowania w sytuacjach zagrożenia życia bądź zdrowia. Warsztaty te przede wszystkim służą zlikwidowaniu oporów, aby osoby niepełnosprawne czuły się i w tym zakresie sprawne i świadome, że też mogą uratować komuś życie. Następstwem warsztatów stały się organizowane co roku paramistrzostwa w udzielaniu pierwszej pomocy, będące doskonałą okazją do sprawdzenia nabytych umiejętności.

Słysząc o niepełnosprawnym niosącym przedmedyczną pomoc innym, wiele osób reaguje niedowierzaniem – jak ktoś, kto sam często potrzebuje pomocy, może jej udzielić poszkodowanemu? Okazuje się, że przeszkoleni niepełnosprawni potrafią sobie poradzić nawet w najtrudniejszych przypadkach. Ważne jest, aby nie czuli się oni bezradni w chwili, gdy trzeba będzie komuś udzielić pomocy. Nawet jeśli sami nie będą w stanie bezpośrednio uratować człowieka, mogą pokierować całą akcją, co może zaważyć na czyimś życiu. Według ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, średni czas dojazdu karetki do chorego nie może być dłuższy niż 15 minut. Czas przed jej przybyciem jest często kluczowy dla życia pacjenta, dlatego nikt nie jest zwolniony z umiejętności udzielania pierwszej pomocy.

Hasło przewodnie IV Ogólnopolskich Paramistrzostw Pierwszej Pomocy brzmi: „Nikt nie jest tak silny, żeby nie potrzebować pomocy i nikt nie jest tak słaby, żeby nie móc udzielić pomocy”. Przez 2 dni 8 zespołów miało za zadanie wykazać się wiedzą zarówno w teorii, jak i w praktyce. 26 stycznia uczestnicy wykonywali zadania plenerowe. Pierwszym była symulacja wypadku drogowego, w którym brała udział dwójka dorosłych i dziecko. Kolejne zadanie polegało na udzieleniu pomocy poszkodowanej przygniecionej przez drzewo. Ostatnia symulacja dotyczyła sytuacji, w której mężczyzna obciął sobie palec w trakcie piłowania drzewa, z kolei inny mężczyzna dostał ataku padaczki. 27 stycznia sprawdzana była wiedza teoretyczna. Paramistrzostwa zakończyły się uroczystym wręczeniem pucharów i dyplomów.

Reprezentanci z Katowickiego Związku Inwalidów Narządu Ruchu doskonale wykonali wszystkie zadania i w tegorocznych zawodach otrzymali Puchar Fair Play. „Jest to bardzo potrzebne, my czujemy się pewniej jeżeli coś się stanie” ­­­­­ inicjatywę podsumowała przewodnicząca KZINR Grażyna Trębacz. Paramistrzostwa są żywym przykładem dla wszystkich, którzy nie czują się pewnie w zakresie udzielania pierwszej pomocy. Jeden z pełnosprawnych uczestników wydarzenia podkreślił „Często potrafią sobie poradzić w takich sytuacjach lepiej niż osoby pełnosprawne. Nie wahają się i nie mają oporów, żeby komuś pomóc, a do tego mają ogromną satysfakcję, że mogą to robić”.

Natalia Winkelmüller-Piwowar
nataliapwn@gmail.com

Popularne posty z tego bloga

Jakże łatwo wpaść w hedonistyczny młyn

Dzisiejszy świat pędzi z dnia na dzień coraz bardziej, a my nie potrafimy zatrzymać tego procesu. Gonimy za realizacją coraz wyżej stawianych poprzeczek, chcąc spełnić swoje wymagania lub te, które zostały narzucone nam przez najbliższe otoczenie. Pniemy się po drabinie osiągnięć, która przecież nie ma końca. Czasem warto zadać sobie pytanie, ile to wszystko jest tak naprawdę warte? Praca zajmuje nam mnóstwo czasu. W końcu jest źródłem dochodu, ale także drogą do realizacji marzeń czy pogłębiania relacji międzyludzkich. Czy istnieje złoty środek, który pozwoli nam się w niej realizować, a jednocześnie nie zaniedbywać innych ważnych aspektów naszego życia? Znaczenie wykształcenia i pracy w życiu młodych dorosłych Zainteresowana tematem znaczenia pracy w życiu młodych mieszkańców naszego kraju przeprowadziłam ankietę dla ludzi w przedziale wiekowym 18–35 lat. Wzięło w niej udział 80 osób, z czego najchętniej wypełniali ją 20– oraz 21–latkowie (42,5%). Jeśli chodzi o wy...

Czy anime to tylko hentai?

„Azjo-zjeby”, „mango-zjeby” – tak laik często określa miłośników japońskiej popkultury, głównie komiksów. Mimo to zdobyły one ogromną rzeszę fanów w całej Europie, a więc również w Polsce. Osoby, które nigdy nie miały do czynienia z anime ani mangą, mogą je kojarzyć z pornografią. Jak jest naprawdę? Manga współcześnie oznacza japoński komiks, a anime jego adaptację w formie kilkunastu odcinków, filmu lub OVA, czyli miniserialu. Mangę drukuje się zazwyczaj na czarno-białym papierze i czyta się, ku zdziwieniu nowicjuszy, od prawej do lewej strony. Publikowana jest regularnie w magazynach, a jeśli autor zyska uznanie i komiks będzie pojawiał się przez dłuższy czas, zostanie wydany w formie tomików zwanych tankōbon (jap. „niezależnie pojawiająca się książka”). Zarówno mangę, jak i anime cechuje charakterystyczna kreska, postacie niekiedy rysowane są bardzo prosto i schematycznie, mają często ogromne oczy i długie włosy. Jednak trzeba przyznać, że nie można im odmówić urody. ...

Obejrzyjmy Aspergera

W wielu znanych produkcjach filmowych i telewizyjnych występuje charakterystyczny bohater – niechętny kontaktom towarzyskim, zachowujący się rutynowo, ale i mający genialny umysł. Aby stworzyć intrygującego bohatera, reżyserzy wybierają cechy przypisane chorobie, która zwie się zespołem Aspergera. Zespół Aspergera nazywany jest najłagodniejszą odmianą autyzmu. To zaburzenie rozwoju o podłożu neurologicznym, którego przyczyny jeszcze nie są w pełni znane, jednak może być ich wiele. Osoby cierpiące na tę chorobę znajdują się w normie intelektualnej, choć zazwyczaj są też dodatkowo utalentowane. Zespół Aspergera mają częściej mężczyźni niż kobiety, i zobaczymy również tę zależność w wymienionych niżej produkcjach. Wielu bohaterów w filmach czy serialach ma jedynie cechy podobne do Aspergera, choć zdarzają się również zdiagnozowani aspergerowcy. Pomaga to w kreacji postaci, która swoją osobą zainteresuje publiczność. W artykule przytoczę jedynie cechy bohaterów, które wiążą się z ...