W wakacje cała Polska przeżywała sportowy zawrót
głowy. Na przełomie czerwca i lipca odbywał się mundial. W lipcu obserwowaliśmy
zmagania tenisistów podczas Wimbledonu, a także byliśmy świadkami prestiżowego
wyścigu kolarskiego Tour de France, a jego polski odpowiednik − Tour de Pologne
− odbył się na początku sierpnia. Podejrzewam, że sami również uprawialiśmy
więcej sportu − chętniej wybieraliśmy się na przejażdżki rowerowe, wychodziliśmy
na spacery uprawiając dyscyplinę nordic walking, a gdy dane było nam spędzić
urlop gdzieś nad morzem − sięgaliśmy po piłkę i graliśmy w siatkówkę plażową.
I właśnie w tym
miejscu chciałam się zatrzymać i porozmyślać co nieco na temat sportów
plażowych. Bo o ile siatkówka plażowa jest znaną dyscypliną, to istnieje także
inna − niemniej ciekawa − piłka ręczna plażowa.
Ciężko sobie to
wyobrazić, prawda? Bo jak tu kozłować, gdy pod stopami ma się tyle piasku?
Zasady
Gra toczy się
pomiędzy dwiema drużynami, z których każda składa się z trzech zawodników i
jednego bramkarza. Jest to wystarczająca ilość, ponieważ boisko jest
niewielkich rozmiarów − 27 na 12 metrów. Mecz trwa w sumie 20 minut, po 10
minut każda połowa. Może wydaje się to bardzo krótko, ale chyba każdy z nas
biegał kiedyś po piachu, więc wie, jakie to energochłonne zajęcie. Tutaj
zawodnicy mają za zadanie trafić jak najwięcej bramek, za które punkty przyznawane
są dość nietypowo. Za zwykły rzut na bramkę, który okaże się być celny,
przyznawany jest jeden punkt, jednak gdy gracz trafi w spektakularny sposób
(np. z obrotu), wtedy drużynie należą się dwa punkty. Decydują one o tym, kto
wygra daną połowę meczu, a więc podczas każdej z połów wybierany jest
zwycięzca. Za wygraną tego typu przyznawane są punkty meczowe, a więc cały mecz
wygrywa ta drużyna, która zdobędzie więcej punktów meczowych. Dogrywki są
oczywiście możliwe.
Historia
Pomysł zrodził
się w 1990 r. w głowie prof. Gianfranco Brianiego, który był członkiem
Włoskiego Komitetu Olimpijskiego. Chciał on rozpropagować klasyczną piłkę ręczną
poprzez zwrócenie uwagi na tę dyscyplinę zwykłych plażowiczów. Dwa lata
później, w 1992 roku, odbył się pierwszy turniej na jednej z włoskich plaż −
San Antonio w Ponza. Z kolei w 1993 roku odbyły się pierwsze mistrzostwa
międzynarodowe, również we Włoszech. Turnieje międzynarodowe odbywają się raz
na dwa lata, a w tym roku odbywały się w Rosji, w Kazaniu.
Polska piłka ręczna plażowa
Piłka ręczna
plażowa nie jest za bardzo popularną dyscypliną w naszym kraju, jednak jednoczy
ona pewną liczbę miłośników. Nasz kraj posiada reprezentację zarówno męską, jak
i żeńską. Ostatnim, najświeższym osiągnięciem jest zdobycie drugiego miejsca w
mistrzostwach Europy przez kadrę juniorów, szkolnych pod okiem trenera
Jarosława Knopika, a w przyszłym roku to nasz kraj będzie gospodarzem
mistrzostw Europy w plażowej piłce ręcznej, które odbędą się na początku lipca.
Będzie to doskonała okazja do tego, aby przybliżyć sobie tę ciekawą dyscyplinę.
Warto też czasem pooglądać potyczki drużyn, gdy wakacyjna pogoda nie będzie dopisywała
i będziemy zmuszeni do siedzenia w domu. Warto włączyć sobie jeden ze
sportowych kanałów telewizyjnych, a obserwacja takich rozgrywek może wciągnąć
nas po same uszy, ponieważ widok tej spektakularnej gry jest niesamowity.
Katarzyna
Zofińska
k.zofinska@gmail.com
Źródła:
1. Przepisy Gry. Plażowa Piłka Ręczna. Związek
Piłki Ręcznej w Polsce (http://zprp.pl/upload/pliki/ZPRP%20przepisy%20BH_2010.pdf);
2. Biało-czerwoni juniorzy wicemistrzami
Europy (www.zprp.pl/archiwa/63239);
3. Historia piłki ręcznej plażowej (www.recznaplazowa.pl/historia-pilki-recznej-plazowej/).
Zdjęcie: https://pixabay.com/pl/piłka-o-grać-sportowe-3445281/