Miłość, wierność i trwanie razem aż do śmierci to nie tylko domena ludzi. Istnieją zwierzęta, które łączą się w pary na całe życie.
I że Cię nie opuszczę aż do śmierci
Dożywotnia wierność u zwierząt jest dość rzadkim zjawiskiem. Zdecydowanie najczęściej przejawia się u ptaków, bo aż u 23% gatunków. Natomiast u ssaków jest to tylko 5%. Najbardziej wiernym stworzeniem na Ziemi jest pasożytująca na rybach słodkowodnych przywra Diplozoon paradoxum. Osobniki tego gatunku nigdy nie odstępują się na krok. Oprócz wierności seksualnej związki monogamiczne łączy społeczne przywiązanie do partnera oraz wspólne wychowywanie potomstwa. Choć mogłoby wydawać się to urocze, w rzeczywistości działa na niekorzyść gatunków. Z ewolucyjnego punktu widzenia celem prokreacji u zwierząt jest jak najliczniejsze potomstwo i większa szansa na przekazanie swoich genów. Dlatego populacje zwierząt monogamicznych spadają znacznie szybciej niż te, którym rozwiązłość nie jest obca.
Miłość uskrzydla
Cechą wspólną ptaków monogamicznych jest to, że zwykle są długowieczne. Mają zatem dużo czasu, aby wybrać swoją druga połówkę, z którą spędzą resztę życia. Łabędzie uchodzą za symbol miłości i wierności. Jednak te majestatyczne ptaki są monogamistami tylko w kontekście społecznym. W aspekcie seksualnym nie stronią od wielu partnerów, w przeciwieństwie do żurawi kanadyjskich, które w temacie związku wydają się być wyjątkowo powściągliwe. W ich okresie godowym szczególną rolę odgrywają tańce oraz charakterystyczne śpiewy. Kolejnym przykładem jest sęp czarny. Choć ptaki te mają ponurą reputację, to z pewnością nie w oczach swojego partnera. Podczas zalotów samce sępów okrążają samice z wyciągniętymi szyjami, a następnie ścigają je i nurkują w ich kierunku. Pary pozostają razem przez cały rok, a gdy jaja dołączą do rodziny, wysiadują je na zmianę.
Wierny jak wilk
W odróżnieniu od ptaków, młode ssaki na początku swego życia są zależne głównie od matki. To ona karmi i opiekuje się potomstwem. Wtenczas samiec jest niepotrzebny i mógłby wybyć, by kopulować z innymi partnerkami. Jednak do wyjątków można zaliczyć wilki szare. Pary tego gatunku są ze sobą aż do grobowej deski. Samice, w razie śmierci kochanka, bardzo rzadko związują się z innym, raczej pozostają we wdowieństwie do końca swoich dni. Warto zaznaczyć, że w watasze tylko parze alfa wolno się rozmnażać. Równie romantyczne, choć nieco bardziej rozpustne są gibony białorękie. Osobniki tego gatunku uwielbiają spędzać całe dnie na drzewach przytulając się i flirtując. Zakładają rodziny liczące od dwóch do sześciu członków. Samiec ma znaczącą rolę w odchowaniu potomstwa, choć nie przeszkadza mu to w zabawianiu się z innymi samicami na boku. Monogamistami są także bobry europejskie. Taki tryb życia ma dla nich charakter praktyczny. Stała obecność partnera ułatwia budowanie rozległych tam. W przypadku śmierci drugiej połówki, bobry łączą się w pary z innymi osobnikami, nierzadko nawet z własnym potomstwem.
Przykłady monogamii wśród zwierząt są bardzo różne. Istnieje w sumie około pięciu tysięcy gatunków zwierząt monogamicznych. Jednakże podobnie jak w ludzkich związkach, zdarzają się skoki w bok.
Daria Grudziądz
dariia.grudziadz@gmail.com
Źródła: