Przejdź do głównej zawartości

Jej wysokość Oprah Winfrey, królowa Ameryki

Jej poparcie pozwoliło Barackowi Obamie uzyskać o ponad milion dodatkowych głosów w wyborach prezydenckich. Kiedy publicznie wyznała, że nie ma ochoty na hamburgery, sprzedaż wołowiny spadła do tego stopnia, że hodowcy bydła złożyli przeciwko niej zbiorowy pozew. Jak Oprah Winfrey steruje Ameryką?



Oprah od samego początku musiała udowadniać swoją wartość. Jej rodzicami była dwójka nastolatków. Nie planowali dziecka, dlatego też oddali je na wychowanie babci. Ta z kolei nie szczędziła jej ciężkiej pracy i surowego wychowania. Mała Oprah z powodu biedy nosiła sukienki uszyte z worków po ziemniakach, a do jej zajęć należało zajmowanie się gospodarstwem, w tym noszenie wody ze studni czy pilnowanie kur i świń. Jednak te chwile spędzone z babcią należą do szczęśliwszych momentów jej dzieciństwa. Przez prawdziwy horror przeszła gdy wróciła pod opiekę matki. Była wykorzystywana seksualnie przez członków swojej rodziny czy kolejnych mężczyzn matki. W wyniku tej sytuacji w wieku 14 lat zaszła w ciążę z własnym wujem. Urodziła synka, który zmarł krótko po porodzie. Ratunkiem okazał się ojciec. Zobaczył w dziewczynce potencjał i zabrał ją z toksycznego środowiska. Dbał o jej edukację dzięki czemu dostała się na studia.


Droga do sukcesu

Prosto po studiach trafiła do telewizji, nie wróżono jej świetlanej przyszłości, gdyż nie umiała powstrzymać łez i emocji, a jej reportaże były pełne współczucia i empatii. Paradoksalnie to właśnie te cechy dyskwalifikowały ją z kariery telewizyjnej. Oprah pokazała jednak, że swoje dobre serce potrafi przekuć w sposób na sukces. Wkrótce doczekała się własnego show „The Oprah Winfrey Show”. Program przyciągał miliony widzów przed telewizory. Ludzie pokochali ją za to, że umiała słuchać. Gośćmi programu byli wszyscy, zaczynając od najjaśniejszych gwiazd show businessu po szarych obywateli. Bez najmniejszego wahania wyjawiali jej swoje sekrety i niejednokrotnie dzieli się przykrą przeszłością. Oprah nie pozostawała dłużna, bez skrępowania mówiła o ciężkim dzieciństwie, problemach z nadwagą, czy o smutku po stracie bliskich.


Jak u mamy

Sama twierdzi, że nie byłaby dobrą matką choć pewnie cała Ameryka nie zgodziłaby się z tym twierdzeniem. W jej programie największe gwiazdy wyjawiały swoje sekrety. Stwarzała atmosferę, która sprzyjała szczerym wyznaniom. Przy niej ludzie po prostu czuli się bezpiecznie. To właśnie u niej w programie Ellen Degeneres dokonała coming outu, a Harry i Meghan po skandalu w rodzinie królewskiej udzielili jej jako pierwszej szczegółowego wywiadu. Do „The Oprah Winfrey Show” zaprasza wszystkich. Na fotelu gościli żołnierze wracający z wojny, osoby uzależnione, wciąż walczące z nałogiem czy laureaci Oscarów. Wszystkich łączyła jedna cecha, czuli się przy niej ważni. Żaden inny prowadzący nie umiał słuchać tak jak Oprah Winfrey, bez przyklejonego uśmiechu na ustach czy wyćwiczonych łez. Po prostu była prawdziwa, nie zasłaniała się murem, wręcz przeciwnie była specjalistką od burzenia ich.



Jeśli Oprah to ma to ja też muszę!

Wielu uważa, że była pierwszą influencerką. Jeśli Oprah wyraziła aprobatę lub chęć kupienia jakiegoś produktu to w mgnieniu oka znikał on ze sklepowych półek. W trakcie prowadzenia programu wprowadziła nową tradycję. Każdemu z widowni wręczała przedmiot, który sama chciała mieć. Był to jej sposób na reklamę i to genialną. Należy jednak zwrócić uwagę, że na widowni nie zasiadali przypadkowi ludzie. Często były to ofiary kataklizmów lub ludzie poszkodowani przez system prawny. W 2019 roku chodziły słuchy, że ma zamiar kandydować na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Byłaby ogromnym przeciwnikiem dla Donalda Trumpa, ponieważ według wielu nie stanowiłby on dla niej żadnej konkurencji. Potwierdza to fakt, że jej poparcie przyniosło Barackowi Obamie ponad milion dodatkowych głosów.


Pożegnanie z klasą

W 2009 roku postanowiła zakończyć program. Jak sama mówi: „był dla mnie całym życiem, ale kocham go na tyle, że wiem kiedy odpuścić”. Na zakończenie, pierwszy raz w swojej karierze zaprosiła do programu nowo urzędującą parę prezydencką, państwa Obamów. Ostatni odcinek był o niej, nie zaprosiła gości, postawiła na siebie. Podziękowała za lata wsparcia i lojalności. Koniec programu nie oznaczał jej zniknięcia. Wystąpiła później w kilku filmach, kilka z nich wyprodukowała. Poświęciła się założeniu własnej telewizji Oprah Winfrey Network (OWN). Zajęła się też działalnością charytatywną obejmującą głównie dzieci. Założyła szkołę dla dziewcząt w RPA i stworzyła wiele programów dla dzieci i młodzieży. Taka właśnie jest Oprah Winfrey. Choć zdecydowanie wyciszyła swoją działalność to szczerze wierzę, że jeszcze nie powiedziała ostatniego zdania.


Autorka: Natalia Faruga

nataliafaruga816@gmail.com


Źródła:

N. Jeziorek: Oprah Winfrey: Jej słowa mają moc

(https://www.vogue.pl/a/oprah-winfrey-jedna-z-najpotezniejszych-kobiet-ameryki);

K. Barzowski: Oprah Winfrey: jak rządzić show-biznesem

(https://kultura.onet.pl/film/wiadomosci/oprah-winfrey-jak-rzadzic-show-biznesem/988h529).




Popularne posty z tego bloga

Jakże łatwo wpaść w hedonistyczny młyn

Dzisiejszy świat pędzi z dnia na dzień coraz bardziej, a my nie potrafimy zatrzymać tego procesu. Gonimy za realizacją coraz wyżej stawianych poprzeczek, chcąc spełnić swoje wymagania lub te, które zostały narzucone nam przez najbliższe otoczenie. Pniemy się po drabinie osiągnięć, która przecież nie ma końca. Czasem warto zadać sobie pytanie, ile to wszystko jest tak naprawdę warte? Praca zajmuje nam mnóstwo czasu. W końcu jest źródłem dochodu, ale także drogą do realizacji marzeń czy pogłębiania relacji międzyludzkich. Czy istnieje złoty środek, który pozwoli nam się w niej realizować, a jednocześnie nie zaniedbywać innych ważnych aspektów naszego życia? Znaczenie wykształcenia i pracy w życiu młodych dorosłych Zainteresowana tematem znaczenia pracy w życiu młodych mieszkańców naszego kraju przeprowadziłam ankietę dla ludzi w przedziale wiekowym 18–35 lat. Wzięło w niej udział 80 osób, z czego najchętniej wypełniali ją 20– oraz 21–latkowie (42,5%). Jeśli chodzi o wy

Obejrzyjmy Aspergera

W wielu znanych produkcjach filmowych i telewizyjnych występuje charakterystyczny bohater – niechętny kontaktom towarzyskim, zachowujący się rutynowo, ale i mający genialny umysł. Aby stworzyć intrygującego bohatera, reżyserzy wybierają cechy przypisane chorobie, która zwie się zespołem Aspergera. Zespół Aspergera nazywany jest najłagodniejszą odmianą autyzmu. To zaburzenie rozwoju o podłożu neurologicznym, którego przyczyny jeszcze nie są w pełni znane, jednak może być ich wiele. Osoby cierpiące na tę chorobę znajdują się w normie intelektualnej, choć zazwyczaj są też dodatkowo utalentowane. Zespół Aspergera mają częściej mężczyźni niż kobiety, i zobaczymy również tę zależność w wymienionych niżej produkcjach. Wielu bohaterów w filmach czy serialach ma jedynie cechy podobne do Aspergera, choć zdarzają się również zdiagnozowani aspergerowcy. Pomaga to w kreacji postaci, która swoją osobą zainteresuje publiczność. W artykule przytoczę jedynie cechy bohaterów, które wiążą się z

„Pan mąż” i „szanowny artysta” w jednej osobie

Marek Grechuta nie od dziś jest dla mnie synonimem fenomenalnej dykcji. Zachęcam do podważenia mojej tezy – zapewniam, że wybitny krakowski artysta nadal pozostanie niedoścignionym mistrzem w swym fachu. Gdy daję ponieść się jego twórczości, w uszach dzwoni mi każda głoska, a on nad wyraz precyzyjnie nadaje kolor przyrodzie i miłości, oplata je czule ramionami, powierzając poświęcone im teksty opiece ciepłej barwy głosu.  Uznawany za najważniejszego przedstawiciela polskiej poezji śpiewanej, Marek Grechuta odszedł 9 października 2006 roku. W pamięci słuchaczy pozostał między innymi jako członek formacji Anawa czy Grupy WIEM. Stworzył nieśmiertelne utwory takie jak Dni, których nie znamy , Korowód (mający już stałe miejsce w Topie Wszech Czasów radia Trójka), czy Ocalić od zapomnienia z tekstem Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Jest jeszcze co najmniej jeden wyjątkowy utwór, przy którym warto się zatrzymać. Chodzi mianowicie o I Ty, tylko Ty będziesz moją panią – czy kiedykolwiek