Międzywydziałowe Stowarzyszenie Dziennikarzy "Mosty", UŚ

Zmierzając do „stolicy polskich Tatr”, można spotkać wiele atrakcyjnych miejscowości. Ich krajoznawcze walory natury każdego roku przyciągają szerokie grono mniej lub bardziej zagorzałych miłośników wędrówek. Wśród nich znajduje się leżąca niespełna 50 km od Zakopanego Szczawnica – niewielka miejscowość, położona u podnóża Beskidów Zachodnich i Pienin.  Górskie pejzaże, urokliwe doliny, oryginalna architektura – to tylko niektóre z turystycznych atrybutów jednego z najpopularniejszych polskich uzdrowisk. Dziś przyjrzymy się jego charakterystyce, a także przedstawimy powody, dla których każdego roku odwiedzają je tysiące turystów. Z całą pewnością nikt nie będzie się tutaj nudził i każdy znajdzie dla siebie coś ciekawego.   Lecznicze tradycje w nowoczesnym wydaniu  Mówiąc o atrakcyjności Szczawnicy, trzeba mieć na uwadze nie tylko obecność dużej liczby turystycznych szlaków czy szerokiej bazy noclegowej, ale przede wszystkim – dobrze rozwinięte przyrodolecznictwo. Nie każdy wie, że uzdr

River Phoenix był wschodzącą gwiazdą Hollywood, dorastającą w rodzinie o dość niezwykłej genealogii, najstarszą z pięciorga rodzeństwa i tragicznie zmarłą w wieku 23 lat. W ciągu swojej kariery, trwającej zaledwie 11 lat, aktor zdążył zagrać w 19 filmach i trzech serialach, dzięki czemu pozostał na zawsze żywy w pamięci fanów. Starszy brat Rain, Joaquina, Liberty i Summer, był synem Johna Lee Bottoma i Arlyn Dunetz. Najwcześniejsze lata życia spędził wraz z rodziną w sekcie Dzieci Boga w Wenezueli. Kiedy przyszły aktor miał siedem lat, państwo Bottomowie zadecydowali o opuszczeniu sekty i zamieszkaniu na Florydzie. Zmienili również nazwisko na Phoenix, które miało być symbolem odrodzenia ich rodziny. Ze względu na trudną sytuację materialną rodziny najstarsi spośród rodzeństwa szybko znaleźli sposób na pomoc finansową dla rodziców – zarabiali poprzez granie i śpiewanie na ulicach Caracas.  Pierwsze występy Aktorskim debiutem Rivera była rola w serialu Siedem narzeczonych dla siedmiu br

Według wieszczy zagłady w grudniu 2012 roku miał skończyć się świat. Ten pamiętny dzień, zgodnie z przepowiednią Majów, mógł być ostatnim dniem ludzkości na Ziemi, ale jak wiemy, tak się nie stało. Jednak co wspólnego miała z tym mała turecka wioska ukryta wśród skał i sadów? Wizja końca świata towarzyszyła ludzkości od zarania dziejów, a kilka lat przed zapowiadaną apokalipsą, światowe media obiegła informacja o dwóch wioskach, które przetrwają dzień zagłady. Według wyznawców ruchu New Age jedną z nich miała być francuska Bugarach leżąca u stóp Pic de Bugarach – góry, na której rzekomo mieli kiedyś lądować Obcy; drugą zaś – turecka miejscowość Şirince, w której według jednej z tradycji nastąpiło Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Od tego momentu obie wioski przeżywały największy w swojej historii boom turystyczny. Cywilizacja Majów Już kilkaset lat przed naszą erą cywilizacja Majów zaludniła Amerykę Środkową. Szczytowy okres jej rozwoju przypada na lata między 250 a 900 rokiem p

Słońce Ludzkości, Niepokonany Zwycięski Generał, Obrońca Sprawiedliwości – to tylko nieliczne przykłady tytułów, jakimi mianuje się obecny władca Korei Północnej. Kim Dzong Un jest trzecim w kolejności przywódcą totalitarnego Imperium, po swoim dziadku Kim Ir Senie oraz ojcu Kim Dzong Ilu. W tym roku minie 10 lat rządów Wielkiego Następcy. Z tej okazji przyjrzyjmy się dziejom panującej dynastii. Korea to państwo, które swoimi korzeniami sięga epoki paleolitu. Do 1943 roku było podległe Japonii, a po II wojnie światowej zostało podzielone przez Związek Radziecki oraz Stany Zjednoczone wzdłuż 38 równoleżnika. Tak powstały Korea Północna, zarządzana przez ZSRR, oraz Korea Południowa, wspierana przez USA. Ustrojem panującym w państwie Stalina był komunizm, który przyjął postać systemu totalitarnego. Podobnie miało się stać w Korei Północnej. Szybko rozpoczęły się akcje propagandowe, mające na celu przekonanie obywateli do rządów panujących w całym Związku Radzieckim. Po największym świato

Jestem przekonana, że nie ma na świecie osoby, która choć raz nie lokowała swoich trosk w muzyce. Wybuch pandemii, a w konsekwencji długie miesiące spędzone w zamknięciu, spowodowały, że wielu z nas wyruszyło w poszukiwaniu nowych pasji lub zajęć, które odciągmęły nas od nużącej bezczynności i zadręczania się negatywnymi myślami.  Dla mnie muzyka od zawsze miała działanie kojące, dlatego w ubiegłym roku przytuliłam się do niej jeszcze bardziej niż dotychczas. 2020 rok pokazał, że wielu z nas poświęciło muzyce więcej czasu. Nic zaskakującego – perspektywa zawieszenia wszelkich wydarzeń kulturalnych, w tym koncertów, sprawiła, że zatęskniliśmy za muzyką na żywo. W 2020 roku wzrosła sprzedaż albumów, a artyści nie zrezygnowali z działalności artystycznej, pomimo rodzących się wątpliwości – Kasia Lins wydała płytę-spektakl, która na wielu portalach muzycznych zasiała prawdziwe spustoszenie, niechętnie oddając tytuł płyty roku 2020 pozostałym wydawnictwom. Dezerter wraz z początkiem roku 20