Międzywydziałowe Stowarzyszenie Dziennikarzy "Mosty", UŚ

Brutalny seryjny morderca, którego czyny pozostawiają na naszym ciele gęsią skórkę, rewelacyjny śledczy, brak zbędnych wątków pobocznych, zredukowana ilość bohaterów oraz motyw dający do myślenia. Długo szukałam idealnej książki, która spełni większość z moich wymagań. Po lekturze wielu pozycji najbardziej poczytnych autorów takich jak Jo Nesbo, Harlan Coben, Remigiusz Mróz zaczęłam tracić nadzieje. Nie były to najgorsze książki świata, jednak brakowało im tego czegoś co pozwoliłoby mi nazwać ich książki moimi ulubionymi. Aż w końcu trafiłam na prawdziwą perełkę. 12 tomowa seria o detektywie Robercie Hunterze autorstwa Chrisa Cartera. Przepadłam. Wreszcie znalazłam ideał. 12 tomów nie brzmi najlepiej. Znam przypadki, w których autor powinien rozstać się z bohaterami już po 5 części. Jednak nie w tym przypadku. Każda część opowiada nową historię, która wraz z końcem książki zostaje w 100% wyjaśniona. Punktem wspólnym całości są bohaterowie związani z wydziałem zabójstw w Los Angel

Jej poparcie pozwoliło Barackowi Obamie uzyskać o ponad milion dodatkowych głosów w wyborach prezydenckich. Kiedy publicznie wyznała, że nie ma ochoty na hamburgery, sprzedaż wołowiny spadła do tego stopnia, że hodowcy bydła złożyli przeciwko niej zbiorowy pozew. Jak Oprah Winfrey steruje Ameryką? Oprah od samego początku musiała udowadniać swoją wartość. Jej rodzicami była dwójka nastolatków. Nie planowali dziecka, dlatego też oddali je na wychowanie babci. Ta z kolei nie szczędziła jej ciężkiej pracy i surowego wychowania. Mała Oprah z powodu biedy nosiła sukienki uszyte z worków po ziemniakach, a do jej zajęć należało zajmowanie się gospodarstwem, w tym noszenie wody ze studni czy pilnowanie kur i świń. Jednak te chwile spędzone z babcią należą do szczęśliwszych momentów jej dzieciństwa. Przez prawdziwy horror przeszła gdy wróciła pod opiekę matki. Była wykorzystywana seksualnie przez członków swojej rodziny czy kolejnych mężczyzn matki. W wyniku tej sytuacji w wieku 14 lat zaszła w

Nieoficjalny konflikt między kierowcami, a kolarzami nadal trwa. Kierowcy denerwują się, dlaczego rowerzyści nie korzystają ze ścieżek rowerowych, a cykliści zwracają uwagę, że kierowcy nie zwracają na nich uwagi, często spychając ich z jezdni. Czy taki konflikt jest wart ludzkie życie? Warunki pogodowe sprzyjają aktywności na świeżym powietrzu. Koniec i początek roku nie zaskoczyły nas zimową aurą, wręcz przeciwnie. Zanim się obejrzymy, przyjdzie wiosna, a z nią na drogach pojawi się więcej rowerzystów. W pierwszych dniach stycznia nasz kraj obiegła wiadomość o tragicznym wypadku w Rybniku, w którym zginął 36-letni kolarz.  Według wstępnych ustaleń policji przyczyną wypadku było nieustąpienie pierwszeństwa przejazdu rowerzyście przez 25-letniego kierowcę Forda. Rower w starciu z półtoratonową maszyną był bez szans. Czy musi dochodzić do takich wypadków? Czy jesteśmy w stanie wypracować wspólną nić porozumienia? Jako kierowca samochodu i rowerzysta sądzę, że jest to możliwe. Wystarczy

Wielu z nas ma swoją ulubioną postać z filmu, serialu lub bajki. Nasze serca skradają  bohaterowie ratujący miasta pod osłoną nocy, specjalni agenci, którzy w wolnym czasie uwodzą piękne kobiety, czy więźniowie, którzy niesłusznie skazani, ostatecznie odzyskują wolność. Lecz któż z nas nie żywi sentymentu do tych niekoniecznie prawych i grzecznych postaci?  Dla każdego bohatera znajdzie się antybohater. Jedni głośno i wyraźnie ogłaszają swoją miłość do kinowych łotrów, drudzy kochają ich skrycie wpatrując się w plakaty z ich wizerunkami. Spotykamy ich w filmach, serialach, grach komputerowych i książkach. Istnieje wiele powodów dlaczego to właśnie postacie jak Bellatrix Lestrange czy Joker wyzwalają w nas większe pokłady uczuć niż ich przeciwnicy, dbający o sprawiedliwość w świecie. Jednym z nich jest ciekawsze poczucie humoru.  Antagoniści mają do siebie to, że potrafią wywołać u widza lub czytelnika grymas zniesmaczenia, ale równie łatwo przychodzi im wywołanie uśmiechu. Czarne chara

Nordyckie bóstwo utożsamiane dzisiaj ze sprytem, kłamstwami i sztuczkami. Inspiracja dla jednej z bardziej czarujących postaci w uniwersum Marvela (i uroczego aligatora). A jednak nie wiemy o nim prawie nic… Zacznijmy od początku… … czyli tak właściwie nie mamy od czego. Choć mamy pewność, dzięki znaleziskom archeologicznym, że ludzie zamieszkują tereny Skandynawii od około 14 tysięcy lat, tak niestety nikt przez długi czas nie wpadł na to, żeby zapisywać cokolwiek, czy też w ogóle wynaleźć pismo. Tak więc jakiekolwiek teorie na temat wczesnych wierzeń są bardzo ogólne. Pierwsze spisane opisy wierzeń ludów nordyckich pochodzą dopiero z roku 98, kiedy to rzymski historyk Publius Cornelius Tacitus zbadał i opisał w swoim dziele “Germania” ludy germańskie mieszkające poza granicami Imperium Rzymskiego. Jednym z nich byli Sasi, których wierzenie Tacitus opisał w bardzo rzymski sposób. Mieli oni wyznawać panteon bogów pod przewodnictwem Merkurego, a także oddawać wielką cześć Marsowi, Herku